Δε ήθελε να κοιμηθεί στο σπίτι του.
Πόσο όμορφος..τον ήθελε ολόκληρο, σα να πεινούσε.
Η λάμπα του δρόμου φώτιζε τα δαγκωμένα χείλια του σωστά κι αυτός ήξερε να κουνά τα χέρια του όπως έπρεπε.
Δεν ήξερε όμως ότι τα παιχνίδια ζωντανεύουν τη νύχτα, και σου λένε πράγματα που ίσως δεν είσαι έτοιμος να ακούσεις. Η μυστήρια εικόνα του στα μάτια της δεν ήταν όμως τόσο θολή όσο εκείνος θα' θελε. Έσκισε τα τούλια του μυαλού του στοιβάδα τη στοιβάδα , τα φόρεσε και τον παρατηρούσε. Αυτή, μια μικρή γλυκιά μαριονέτα, βαμμένη και ντυμένη προσεκτικά στα τούλια της. Κουρέλια με προοπτικές.
                                                                    ***
   Σου πιάνω τα μάγουλα και σε φιλάω, μην μου υποκρίνεσαι ενδιαφέρον.
Δε θέλω το ενδιαφέρον σου. Δε θέλω να σε βλέπω κάθε μέρα, ούτε να μου τηλεφωνείς για καληνύχτα.
  Που πας; Κάτσε λίγο ακόμη στη ζωή μου
Τι έχεις να χάσεις αλλιώς; Άνθρωποι μπερδεμένοι και κουφοί, ανίκανοι να σε αφουγκραστούν.
Μπερδεμένα αγοράκια και κοριτσάκια που μαθαίνουν πατινάζ στα υγρά τους.