Δε ήθελε να κοιμηθεί στο σπίτι του.
Πόσο όμορφος..τον ήθελε ολόκληρο, σα να πεινούσε.
Η λάμπα του δρόμου φώτιζε τα δαγκωμένα χείλια του σωστά κι αυτός ήξερε να κουνά τα χέρια του όπως έπρεπε.
Δεν ήξερε όμως ότι τα παιχνίδια ζωντανεύουν τη νύχτα, και σου λένε πράγματα που ίσως δεν είσαι έτοιμος να ακούσεις. Η μυστήρια εικόνα του στα μάτια της δεν ήταν όμως τόσο θολή όσο εκείνος θα' θελε. Έσκισε τα τούλια του μυαλού του στοιβάδα τη στοιβάδα , τα φόρεσε και τον παρατηρούσε. Αυτή, μια μικρή γλυκιά μαριονέτα, βαμμένη και ντυμένη προσεκτικά στα τούλια της. Κουρέλια με προοπτικές.
                                                                    ***
   Σου πιάνω τα μάγουλα και σε φιλάω, μην μου υποκρίνεσαι ενδιαφέρον.
Δε θέλω το ενδιαφέρον σου. Δε θέλω να σε βλέπω κάθε μέρα, ούτε να μου τηλεφωνείς για καληνύχτα.
  Που πας; Κάτσε λίγο ακόμη στη ζωή μου
Τι έχεις να χάσεις αλλιώς; Άνθρωποι μπερδεμένοι και κουφοί, ανίκανοι να σε αφουγκραστούν.
Μπερδεμένα αγοράκια και κοριτσάκια που μαθαίνουν πατινάζ στα υγρά τους.

Κρύο γυαλί με ωραίο ήχο, το ζητάς.
Κοίταξες μέσα το αλκοόλ του που σε μέθαγε
λείο το χάιδεψες κι σαν του είπες σ' έσφαξε με μια γωνιά.
Με κόπο και με λίγο φως αντανακλά
και πίσω  δίνει τη μορφή σου θαμπωμένη.

Χθες βράδυ σου είπε ότι γλιστράει, αν το ζητάς,
και το ζητάς.
χίλια κομμάτια πέφτει το γυαλί και χίλια μάτια πλέον επιστρέφει αλλοιωμένα
λοιπόν τρελάινεσαι και πίσω θες να πας
μα πίσω ο,τι σπάει δεν γυρνάει

η Φθορά

   Μάταιος ο φόβος μη φθαρείς.
Το σώμα είναι φτιαγμένο για να φθείρεται, να ηδονίζεται και να τσαλακώνεται ώσπου να πεθάνει και να σαπίσει. Το σώμα μονάχα έτσι είναι σώμα. Και είναι όμορφο.
   Το να διαλέγεις ποιος ή τι θα σε φθείρει δεν είναι ηττοπάθεια ίσως παίζεις απλά πιο έξυπνα το παιχνίδι. Τυχαίνει να διάλεξα τον εαυτό μου. Χαζή επιλογή...πολύ δεσμευτική για την ακρίβεια. Δε φταίει κανείς, δε φταις εσύ ούτε οι επόμενοι, μωρό μου. Δε φταίω εγώ το κάνω κατά λάθος και περνάω δύσκολα μ' αυτό.
   Εσύ έχεις τουλάχιστον την επιλογή να με αφήσεις. Εγώ είμαι εδώ, εγώ είμαι πάντα εδώ. Το λέει και τ' όνομά μου. Στους ίδιους δρόμους ξαναγυρίζω, στις ίδιες συμπεριφορές και ξανά στις ίδιες χαράδρες του εγκεφάλου μου βουτάω. Απ' τις πολλές ηλεκτρικές εκκενώσεις η σκέψη μου έμεινε άδεια και ηλεκτροφόρα. Με καίει τώρα πια η σκέψη μου. Κρανίου τόπος το κρανίο μου.
   Ντροπή να κλαίγεσαι. Μα, δε γούσταρα ποτέ να είμαι ευτυχής μες στη δυστυχία μου, αυτό ηχεί πιο μίζερο στ' αυτιά μου. Πάντα χάνομαι. Χάνομαι τόσο εύκολα όσο παίρνω λάθος λεωφορείο. Απλά καμιά φορά αργεί κι αυτό το ταξί, που θα πληρώσω ακριβά να με πάει στο γαμημένο τον προορισμό μου.

´Αμπστρακτ ευγονική

Ειναι θεμα σεβασμού, κατεβαίνετε. Υποχρέωση ας το πουμε στο περιβάλλον. Εξοικονόμηση πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ποσο ακομα θα υπαρχει πετρέλαιο νομιζεις μωρη να γαμιεσαι με ασφάλεια; Τι; Έχεις αλλεργία στο λατέξ; Χυστε τη ρε παιδιά να μη μιλάει, αλλες εδω μεσα εχουμε σκοτώσει και έμβρυα. Με τη βοήθεια του Χριστού μας γαμησατε την Παναγία. 

Κοιτά να δεις γλύκα, ειμαι αρκετά σουρωμενη να ακούσω την ιδεολογική σου ανάλυση περί γενετικής, ευγονικής και αλλα τέτοια, απλα γαμω το χριστο σου μάζεψε τα σε μια διαφορετική σακούλα. Ναι μωρη χωρις επιχειρήματα! Θα κανεις αυτο που σου λεω αλλιως σε 30 χρονια απο τωρα θα σε θυμάμαι και θα πάρω το παιδι σου να το πασαλείψω με ο,τι ραδιενεργό ζουμί θα έχω εκείνη τη μερα στο ψυγείο. 

Γράφω μικρά κείμενα για να μου θυμίζουν την στέρηση ιδεών μου. Θα παρακαλούσα κάποιον να με μάθει να γράφω ποιήματα ή τουλαχιστον να έβρισκε τις μαλακιες μου ωραίες. Δυστυχώς δεν εχω τοσο καλούς φίλους και δεν γαμαω κάποιον αυτον τον καιρό. Μονο να μην ξεχνιόμασταν τοσο εύκολα. 

2009

-πού παμε; 

-δεν ξέρω. Σου αρεσε το κείμενο που σου διάβασα; Ο τύπος ειναι γεννημένος την ίδια μερα με σένα

- γιατι μαλακιζεσαι έτσι πια;

2013

-σορρυ ειμαι ιδρωμένος

-δεν πειράζει αλλα γιατι παρατήσεις τον αγώνα; 

-μαλακα θα πλήρωνα να πέθαινα απο σένα 

2014

-πως μπορεις να εισαι τοσο ήρεμη; Εγω τρέμω

-στο τέλος πες μου και οτι πρέπει να φοβάμαι. Θα με παρεις μια αγκαλιά;

-ο,τι θες 

Δυο χιλιάδες δεκαπέντε πτώσεις απο αλεξίπτωτο. (Νοκ νοκ) -Ποιος ειναι; -Σας γαμησε ενας φασίστας δεσποινίς! 

Άκου να δεις πως εχει η φάση. Σκεφτόμουν τι ήθελα να γράψω πριν επτάμιση σειρές περίπου απο τωρα αλλα γαμηθηκε το κεφάλι μου και το ξεχασα. Για την ακρίβεια με θυμήθηκα ερωτευμένο 15 χρόνο να Τραγουδάω τη Βόλτα στην παιδική χαρα που συνήθιζα να παίζω μικρη. Δε γαμιεται. Γαμιεται πολυ για την ακρίβεια. Αναρωτιέμαι πόση απόρριψη ειναι απαραίτητη για να φρακαρουν οι δακρυγόνοι αδένες. 

Κάντε ερωτα μαλακες. Κάντε ερωτα, θέατρο και ανακύκλωση.

Λέω για το μεσημέρι που ο ήλιος έκανε το πλάνο πιο πράσινο απ 'το πολύ φως και κρατούσε τα μάτια όλων μισόκλειστα. Χάρηκα γιατί μοιραστήκαμε ένα τι,ενα πότε κι ενα πως. Τι άλλο να θέλω; εννοώ ότι εμείς οι δυο τότε, εμείς οι δυο λέω, βουτήξαμε μαζί στη θάλασσα και νιώσαμε ταυτόχρονα την ίδια αίσθηση του νερού μες στη ζέστη. Και ήταν,ορκίζομαι, το βλέμμα σου πιο λαμπερό απ' τις γυαλάδες του νερού στον ήλιο. Αναβόσβηνε μέσα στο κεφάλι μου όλο το Μονόγραμμα, καθώς τα μάτια μας ολάνοιχτα καθρεφτίζοταν άπειρα τα ενός στου άλλου και όταν με πλησίασες πολύ νόμιζα πως για λίγο δρόσισε ο ήλιος. Καταλαβαίνεις; αλήθεια το νόμισα πως δρόσισε ο ήλιος. Αυτή η μικρή απόσταση που για μένα κούνησε όλη τη γη κι έριξε τη θερμοκρασία, στην πραγματικότητα, όχι, δεν έκανε τίποτα.
  Άρα όλα είναι πιθανότατα ιδέα μου και χαίρομαι άδικα. Αυτά σκεφτόμουν μέχρι να ακουμπήσεις τα χείλια σου στα δικά μου. Μέχρι να φιληθούμε. Γλίστρησε και ξαναβγήκε δεν ξέρω πόσες φορές ο ήλιος όσο με έσφιγγες, ίσως καμία. Δεν άκουγα τώρα τα κύματα. Όσο ο ένας κλεισμένος στα χέρια του άλλου ένιωθε οργασμικά ελεύθερος τόσο λευκότερο γινόταν το κίτρινο φως. Ώσπου αγκαλιασμένοι τυφλωθήκαμε. Κι αυτο ακούστηκε. Κι ίσως να κουφαθήκαμε λίγο.

Το στοίχημα

Απόψε έχει πανσέληνο κι αυτή μένει κλεισμένη. Έξω φυσάει η θάλασσα, μα προτιμά ν'αγκαλιάζει τον ανεμιστήρα. Έλα, ξέχνα τις έτοιμες απαντήσεις περί αδράνειας, τώρα μιλάμε για επιλογή.
  Έξω ο κόσμος γελάει τα βράδια, μα εκείνη γουρλώνει τα μάτια, μήπως σαλέψει τίποτα στη νύχτα που'χει μέσα της. Απ'το ένα αυτί μπαίνει γέλιο κι απ'το άλλο βγαίνει κραυγή. Βαράνε τα τύμπανα, τρίζει η πλάτη, βαράνε τα τύμπανα και γυαλίζουν τα μάτια της.
  Μετά σιωπή. Μπουκώνεται τα σκατά τους. Και ξεχειλίζει. Και παύει και ο αντίλαλος και όλα.
 Τυχαία τυπάκια σχολιάζουν το παρελθόν της και επηρεάζουν το παρόν της. Άλλοι πίθηκοι, χοροπηδηχτοί, προβλέπουν και το μέλλον της.
   Όταν δεν γυαλίζουν τα μάτια, γυαλίζει το ποτήρι της και παραγεμίζει με καπνό το στήθος της. Εισπνοή-Εκπνοή-Ψυχραιμία. Ψυχρό αίμα ζήτησαν, ψυχρό αίμα θα λάβουν. Και τότε είναι που φλερτάρει με την αυτοκτονία. Ξέρεις, έτσι όλοι πέφτουν έξω στις προβλέψεις κι αυτή από μια γωνία γελάει βγάζοντας το καπέλο. Παίρνει λοιπόν τα ρέστα της. Ως αγκαλιά ή ως λάμψη στα σάπια μάτια τους. Διαφορετικά, χάνει· με φωτογραφίες, δημοσιεύσεις και λουλούδια που βρωμάνε αποσύνθεση πιο πολύ απ'όσο το πτώμα της.

    Έχω πάρα πολλές μαλακίες να χορεύουν μέσα στο κεφάλι μου, που είναι μικρό. Ναι, εσείς δεν το προσέχετε αλλά εγώ το ξέρω. Ένα μικρό κεφάλι που βράζει και βγάζει  μπουρμπουλίθρες από τα αυτιά, καυτά δάκρυα από τα μάτια και σάλια από το στόμα. Σάλια όταν μιλάω και λέω τα γνωστά. Σάλια όταν φιλιέμαι με διάφορους σε διάφορα μέρη. Σάλια όταν γελάω.
    Μόνο όταν σε είδα τις προάλλες στέγνωσα και στο κεφάλι μου σταμάτησαν τα μπουμπουνητά. Γελούσες πολύ χαλαρός και αγνοώντας με. Λοιπόν είναι πολύ αστείο αυτό: Έχω αποτύχει τελείως μαζί σου.  Αν το πεις μπροστά στον καθρέφτη κλαίς και μετά γελάς, είναι αστείο, το τελευταίο μετράει. Το τέλος μετράει. Μέτρησε το τέλος μας. Δεν μπορείς να πεις, και γαμώ τα τέλη ήταν.
    Εγώ χειροκρότησα όταν έφυγες, επιχείρησα και υπόκλιση αλλά μου προέκυψε εμετός.