Η καιόμενη

Ένα μόνιμο κάψιμο στο στήθος. Σου αρκεί;
Εμένα,πάντως, με διαλύει. Νομίζω θα χαιρόσουν αν το γνώριζες. Αλλά εγώ κάνω τα πάντα να μη χαρείς. Είτε κατά λάθος, είτε επίτηδες.
  Για αυτό δεν πρόκειται να σε αφήσω να καταλάβεις ότι καίγομαι και να ζεσταθείς με μένα για προσάναμα. Μα ναι, εγωιστικά.
 Τουλάχιστον όχι, όσο μπορώ να καταπίνω τα δάκρυά μου και να σβήνω έτσι λίγο τη φωτιά. Εσύ ήσουν κάτι σαν την πηγή μου... Κι έφτασα κοντά, δεν έχω παράπονο. Δεν κολυμπησα όμως, δεν κατάφερα καν να πνιγώ εκεί μέσα. Σαν να... πέρασα και δεν ακούμπησα, ε;
Το κάνω συχνά, ίσως με βολεύει και λίγο. Ίσως να πληρώνω τις κακες μου συνηθειες. Ίσως γουστάρω τη φωτιά. Εξάλλου μόνη μου την άναψα.

Γαμώτο..

Και ίσως να είναι το γαμώτο που δε ζήσαμε

ή όλα τα ταξίδια που δεν προλάβαμε να κάνουμε,

αλλά είδες?

Όχι με εκείνο το αδιάφορο βλέμμα

που κοιτάς αλλά δε βλέπεις·

με τα μάτια που με κοίταξες την πρώτη φορά που με είδες

την πρώτη φορά που με φίλησες

την πρώτη φορά που κάναμε έρωτα..

Θα 'χες παρατηρήσει ότι τα λουλούδια από τη μπιγκόνια

τη μπιγκόνια που σου χα χαρίσει μια τυχαία Τετάρτη

πέφτουν ολόκληρα από το κοτσάνι

σαν κομμένα κεφάλια.

'Εν ἀρχή ἦν τὸ Χάος

'Εν ἀρχή ἦν τὸ Χάος, μετά η Γαία και ο Έρως

Βράδυ Κυριακής. Σκοπιά 2-4

-Φυλάω την αποθήκη οπλισμού

-Και εγώ με φαντάζομαι να σε φυλάω, άοπλη καθώς είμαι

τώρα υ,ι..δεν ξέρω
Κάτι πάει λάθος,δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε τα βασικά. Κορίτσια, ας βάλουμε μια τάξη. Εγώ θα πρέπει να σταματήσω να διαβάζω Ντε Σαντ· εσύ να σκοτώσεις τον "σημαντικό" άλλο· εκείνη να σταματήσει να είναι κυκλοθυμική.

Πώς αφήνω κενό, ή πώς μαζεύω το δικό μου?

και εν τέλει,το χάος ἐστί