Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Η καιόμενη

Ένα μόνιμο κάψιμο στο στήθος. Σου αρκεί;
Εμένα,πάντως, με διαλύει. Νομίζω θα χαιρόσουν αν το γνώριζες. Αλλά εγώ κάνω τα πάντα να μη χαρείς. Είτε κατά λάθος, είτε επίτηδες.
  Για αυτό δεν πρόκειται να σε αφήσω να καταλάβεις ότι καίγομαι και να ζεσταθείς με μένα για προσάναμα. Μα ναι, εγωιστικά.
 Τουλάχιστον όχι, όσο μπορώ να καταπίνω τα δάκρυά μου και να σβήνω έτσι λίγο τη φωτιά. Εσύ ήσουν κάτι σαν την πηγή μου... Κι έφτασα κοντά, δεν έχω παράπονο. Δεν κολυμπησα όμως, δεν κατάφερα καν να πνιγώ εκεί μέσα. Σαν να... πέρασα και δεν ακούμπησα, ε;
Το κάνω συχνά, ίσως με βολεύει και λίγο. Ίσως να πληρώνω τις κακες μου συνηθειες. Ίσως γουστάρω τη φωτιά. Εξάλλου μόνη μου την άναψα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου